Geïnspireerd door de excursie ‘eten uit de natuur‘ kijk ik heel anders naar mijn omgeving. Overal zie ik ineens mogelijkheden voor een saladebuffet, of het nu een akkerrand of een koeienwei is. Ook vallen me nu planten op die ik voorheen niet eens zag. Op het dagelijkse fietstochtje naar het werk viel mijn oog ineens op een slootkant vol bloeiende planten. Ik herkende ze direct van de wandeling; dit was moerasspirea. Maar wat kon je er ook al weer mee doen? Ik herinnerde me dat je er een soort armeluis-honing van kon maken. En aangezien mijn kinderen dol zijn op honing leuk me dat een mooi project om mee te beginnen. Op de terugweg ben ik dus gestopt om een klein deel van de bloemschermen te plukken.

Goed, dan heb je de bloemen, maar hoe moet het nu verder? wat moeten er voor ingrediënten bij? En in welke hoeveelheden? Gelukkig is er op online veel te vinden. Een beetje zoeken en navragen op het internet leverde me al snel verschillende recepten op voor vergelijkbare gerechten, maar dan met andere bloemen. Het kwam gelukkig allemaal op hetzelfde neer: De bloemen met citroen in het water mikken en een dagje laten staan, daarna de bloemen eruit zeven en het vocht een paar minuten koken met geleisuiker. Simpel genoeg! Een dag later had ik dus zomaar vijf potten met armeluis honing.

Honing, jam of gelei?

Armeluis honing klinkt vreemd, zeker als je bedenkt dat er geen bijen aan te pas zijn gekomen. Het is dus geen honing, maar wat is het dan wel? De structuur lijkt ook niet op honing, meer op jam. Moeten we het dan maar Spirea-jam noemen? Ook niet echt, want de smaak lijkt totaal niet op jam. Eerder op honing, maar toch anders. Ik denk dat ik het maar houd op moerasspirea-gelei.

Smakelijk eten!

De kinderen waren heel enthousiast en wilden het de volgende ochtend meteen proberen op hun brood, maar na een paar happen werden de boterhammen met een vies gezicht terzijde geschoven. Mijn vrouw en ik keken elkaar verbaasd aan, want wij vinden het beide heerlijk en we snappen ook niet goed waarom ze het niet lustten. Mijn vrouw vermoedt dat het ligt aan de het friszure citroensmaakje dat er in zit. Dus nu zitten we met vijf potten moerasspirea-gelei en in het kader van een koolhydraat-arm dieet eten mijn partner en ik nauwelijks brood.

Gelukkig kwam mijn moeder op bezoek. Die vond het zo lekker dat ze graag een potje mee nam. Maar niet voor op het brood. Het leek haar heel smakelijk in de yoghurt of kwark en ze wilde het gaan uitproberen als vervanger voor gewone jam in verschillende soorten gebak. Kijk, dat zijn nog eens goede ideeën. Zo raken we ook wel door ons voorraadje heen.

En volgend jaar doe ik er iets minder citroen bij. Hopelijk dat de spirea-gelei dan nog drie fans erbij krijgt.

Wil je het zelf ook eens proberen? Hier vind je het recept.