Enkele dagen geleden werd het breed uitgemeten in het nieuws: Als je bramen plukt loop je kans op een flinke boete. Volgens Staatsbosbeheer zijn de bessen voedsel voor de dieren.

Nou ja, of het echt zo’n sensatie was weet ik eigenlijk niet eens zeker. Misschien maak ik het wel groter dan het was, maar op verschillende Facebook groepen over moestuinieren en wildplukken werd er in ieder geval druk over gepraat.

Nu moet je weten dat ik eigenlijk een heel braaf ‘doetje’ ben. Ik zal nooit opzettelijk door rood rijden, ook al is er in geen velden of wegen iemand te zien. Ik kan me vreselijk ergeren aan medeweggebruikers die ‘vergeten’ richting aan te geven, of bellen achter het stuur.

Toen ik gisteren over een zandpad liep, langs de bramenstruiken en ik al die heerlijke rijpe bramen zag hangen, werd de rebel in mij wakker. Mijn daad van anarchie was het plukken van bramen. Niet een handje vol, nee, bijna een pond!

Vandaag heb ik van die bramen twee potten lekkere bramenjam gemaakt. Niet voor de dieren, maar voor mijn kinderen. (Het zou behoorlijk afgezaagd zijn om te zeggen dat zij zich soms ook gedragen als beesten.)

Eigenlijk voelt het best goed om in opstand te komen. Dus als je binnenkort iemand met hoge snelheid over de kruising ziet scheuren; raampje naar beneden, snoeiharde muziek van de Sex Pistols uit de speakers, dwars door rood. Misschien ben ik het dan wel. De rebel met de bramenjam.