‘Papa, Wat eten we vanavond?’
‘Onkruid.’
‘Papaaa! Doe niet zo flauw, zeg gewoon wat we eten.’
‘We eten onkruid, echt waar. Onkruidstamppot met hamlapjes.’
Dat had ik natuurlijk niet moeten zeggen. Met grote ogen kijkt oudste naar de vergiet die ik haar voorhoud.
‘Gadverdamme! Onkruid? Dat lust ik niet!’
Ook mijn vrouw komt nog even voorzichtig informeren:
‘Schat, je weet toch wel zeker dat je dit kan eten?’

Alvast vooruitlopend op de IVN excursie/workshop Eten uit de natuur ben ik eens op internet gaan struinen naar eetbare planten uit de natuur. En al snel kwam ik er eentje tegen waar mijn groentetuin mee vol staat. Niet omdat ik ze daar gezaaid heb, maar gewoon, spontaan tussen de rijtjes door. Een ware plaag die ik met enige onregelmatigheid probeer uit te trekken, maar altijd met een tijdelijk effect. Nu staat diezelfde plant daar op internet te pronken tussen zevenblad, brandnetel en molsla (paardenbloem); De Melganzevoet, oftewel Melde. Blijkbaar een heerlijke bladgroente, verwant aan de spinazie. Verbaasd kijk ik naar buiten, naar het onkruid tussen de sla en worteltjes. Zou het echt?

Na een blaadje te hebben geproefd was ik meteen overtuigd, dit is echt lekker! Dus toen ik vandaag het ‘onkruid’ in de moestuin ging wieden heb ik alle blaadjes van de Melganzevoet zorgvuldig geoogst. Ik had een hele vergiet vol… Tja, mijn moestuin is niet geheel vrij van onkruid. Een echt stamppot recept kon ik niet vinden, ik las alleen dat je er hetzelfde mee kan doen als met met spinazie. Dat kan niet zo moeilijk zijn.

Dus vanavond hebben we Melganzevoet Stamppot met Hamlapjes gegeten. Het resutaat: Een lege pan en vijf lege borden. Van mijn vrouw mag ik nu geen onkruid meer wieden in de moestuin.

Klik hier voor het recept van deze heerlijke stamppot.