Ik merk steeds meer dat ik op het gebied van de natuurfotografie een stapje terug aan het nemen ben. Het is echter niet zo dat ik het erg vind, ik doe het namelijk vrij bewust. En ik ga ook niet minder fotograferen, of slechtere foto’s maken, maar wel met een andere insteek.

Wat is je motivatie?

Er zijn diverse redenen om bezig te zijn met natuurfotografie. Het grootste gedeelte van de natuurfotografen zijn mensen die het voor zichzelf doen. Zij vinden het leuk om buiten te zijn en de mooie dingen die zij tegenkomen vast te leggen. Vaak worden deze plaatjes gedeeld op internet en aan vrienden getoond, maar veel verder gaat het niet. Dan heb je nog de fotografen die meer doen met hun foto’s; zij willen laten zien hoe prachtig de natuur is. Deze groep fotografen probeert zo mooi mogelijke foto’s te maken, in de hoop dat andere mensen zien hoe belangrijk het is om die natuur te behouden. In deze groep vind je onder andere de fotografen die meedoen met fotowedstrijden. En dan heb je nog een groep die hun foto’s gebruiken om een verhaal te vertellen. Hierbij is niet de foto het belangrijkste, maar wat op de foto te zien is.

Er is veel overlapping tussen de groepen. Veel natuurfotografen bevinden zich in meerdere van deze categorieën en sommigen kun je nergens indelen.

NXT-level

Veel fotografen hoor je tegenwoordig roepen over ‘NXT-level’ en ‘natuurfotografie 2.0’. Termen om aan te duiden dat je vooruit moet in de natuurfotografie. Als je blijft hangen in wat je doet, dan loop je al snel mijlenver achter op de rest. En ik snap het ook wel. Zeker voor de fotografen die bezig zijn met fotowedstrijden is het belangrijk om jezelf te blijven vernieuwen. Je kan wel bij de jury aan komen zetten met een plaat van een ijsvogel op een takje, maar daar win je echt geen wedstrijden meer mee. Tegenwoordig moet je minimaal een foto hebben van die ijsvogel terwijl hij onder water een visje verschalkt, anders tel je niet meer mee. Je moet telkens op zoek naar nieuwe manieren om je onderwerpen vast te leggen, om nog een kans te maken op een prijsje.

Verschuivende focus

Gelukkig voor mij doe ik niet met zoveel wedstrijden mee en voel ik die druk niet zo. Op dit moment ben ik met hele andere dingen bezig. Mijn focus ligt op de IVN natuurgidsen opleiding en op deze weblog en dat is ook de voornaamste reden dat ik een stapje terug doe.

Ik ben iemand die zijn liefde voor de natuur graag deelt met anderen. Dat doe ik hier op deze weblog en als ik klaar ben met de natuurgidsen opleiding wil ik dat gaan doen door lezingen en excursies te verzorgen. Waar ik echter regelmatig tegenaan loop is dat ik de foto’s mis die mijn verhaal ondersteunen. Vandaar dat ik op dit moment steeds meer bezig ben om foto’s te maken van onderwerpen waar ik normaal gesproken aan voorbij zou zijn gelopen. Het draait daarbij niet om de prachtige plaatjes, maar om foto’s die ik kan gebruiken in een verhaal. De focus verschuift van het beeld, naar het onderwerp.

Soms voelt dat alsof ik een stapje terug zet in mijn ontwikkeling op fotografisch gebied. Ik kan namelijk niet meer volledig los gaan in mijn creativiteit, omdat ik mezelf restricties opleg. Zo moet het beeld passen in het verhaal dat ik wil vertellen en moet het onderwerp duidelijk op de foto’s staan. Dit betekent echter niet dat ik thuis ga komen met de meest standaard veldgidsfoto’s. Het totaalplaatje moeten kloppen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat je verhaal beter overkomt als je mooi beeldmateriaal gebruikt.

Daarom zet ik nu een stapje terug, zodat ik straks een sprong vooruit kan maken.